Integracja sensoryczna

Integracja sensoryczna to proces neurologiczny, który polega na organizacji i przetwarzaniu bodźców sensorycznych przez mózg. Pozwala on nadawać znaczenie doświadczanym bodźcom poprzez ich selekcję i koncentrację na istotnych informacjach (np. słuchanie nauczyciela przy jednoczesnym ignorowaniu hałasu dochodzącego z zewnątrz).

Terapia integracji sensorycznej jest przeznaczona dla dzieci, u których występują trudności w odbiorze, selekcji i przetwarzaniu bodźców sensorycznych, co skutkuje nieprawidłowymi reakcjami na otoczenie. Można to porównać do korka ulicznego – gdy ruch jest zbyt intensywny, dochodzi do zatoru, a kierowcy częściej popełniają błędy. Podobnie, gdy do mózgu napływa nadmiar informacji (zaburzona selekcja bodźców), nie mogą one zostać właściwie przetworzone, co prowadzi do nieadekwatnych reakcji organizmu.

Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej może wykazywać różnorodne niepokojące zachowania, takie jak:

• niechęć do aktywności ruchowej lub nadmierna ruchliwość,
• awersja do określonych ubrań i faktur,
• wkładanie do buzi niejadalnych przedmiotów.

Każda terapia integracji sensorycznej jest poprzedzona szczegółową diagnozą, która obejmuje obserwację spontanicznej i ukierunkowanej aktywności dziecka, próby kliniczne oraz wystandaryzowane testy integracji sensorycznej.

Sama terapia polega na różnorodnych zabawach i ćwiczeniach, które pomagają dzieciom lepiej przetwarzać bodźce zmysłowe takie jak dotyk, równowaga czy wzrok. Podczas sesji wykorzystywane są specjalistyczne sprzęty, jak huśtawki, piłki, czy maty, które wspierają rozwój koordynacji ruchowej i percepcji ciała,