Flossing

Flossing jest terapią wspomagającą, którą możemy potraktować jako narzędzie uzupełniające podstawową terapię. Terapeuta wykorzystuje elastyczne taśmy zwane flossbandami: owija wybraną okolicę ciała taśmami w specjalny sposób, by następnie, dzięki kompresji jaką wywiera taśma na wybraną okolicę ciała, poprawić ruchomość stawową poprzez ruch czynny (wykonywany przez Pacjenta) lub bierny (prowadzony przez terapeutę), czy też odpowiednio dobrane ćwiczenia.

Flossing został stworzony z myślą o osobach z urazami ortopedycznymi oraz sportowcach. Możemy jednak z powodzeniem stosować tę metodę u wszystkich osób, u których występują zaburzenia ruchomości stawów. W schorzeniach pochodzenia neurologicznego często również obserwuje się ograniczenia ruchomości. U części pacjentów z długotrwałą dysproporcją w napięciu mięśni w obrębie łydki – między innymi po udarze mózgu – z powodzeniem wykorzystuje się metodę flossingu w celu zmniejszenia ograniczenia ruchu wyprostu w stawie skokowym.

Przeciwskazaniami do stosowania flossingu są: uczulenie na lateks, zakrzepica, duże obrzęki, pęcherze, przerwanie ciągłości skóry, zmiany troficzne, zaburzenia krzepnięcia, skłonność do powstawania siniaków oraz ciąża, nowotwory czy aktywne procesy zapalne.