Osteopatia

Osteopatia to rozwijająca się od ponad stu lat dziedzina medycyny. Jej podstawowym założeniem jest zdolność do samoistnego dążenia wszystkich organizmów do osiągnięcia równowagi, inaczej nazywanej homeostazą lub optymalnym dobrostanem. Holistyczne podejście do pacjenta w osteopatii wymaga bardzo szczegółowej wiedzy z zakresu anatomii, fizjologii oraz embriologii człowieka, ponieważ wszystkie układy tworzące nasze ciało oraz umysł stanowią całość i oddziałują na siebie nawzajem. Przykładem może być tu sposób odżywania, który ma wpływ na nasz układ wegetatywny, który z kolei wpływa na chemię w naszym mózgu, która wpływa na nasz nastrój, który ostatecznie oddziałuje na napięcie mięśniowe w naszym ciele.

W czym pomaga osteopata?

Zadaniem osteopaty jest znalezienie pierwotnej przyczyny dysfunkcji hamującej zdolności do samoregeneracji naszego organizmu, która czasami może się znajdować w miejscu pozornie nie związanym z danym problemem. Wszelkie zaburzenia pracy mięśni czy narządów wewnętrznych są oznaką wyczerpania się możliwości adaptacyjnych naszego organizmu, który będzie manifestował to poprzez zewnętrzne objawy takie jak: bóle mięśniowe, migreny, problemy z trawieniem i wchłanianiem substancji odżywczych, nietolerancje pokarmowe, refluks, osłabienie odporności, zwiększone ciśnienie krwi, zakwaszenie organizmu, zwiększoną aktywność układu współczulnego. Obecnie w społeczeństwie zauważa się coraz częściej problemy ogólnoustrojowe, które wynikają z dużej ilości stresorów w życiu codziennym. Na to zjawisko zwraca uwagę psychosomatyka, z której zakresu wiedza wykorzystywana jest w podejściu osteopatycznym. Nagromadzenie stresorów często przewyższa nasze zdolności adaptacyjne, organizm nie jest w stanie sobie z nimi poradzić.

Metodą pracy osteopatów są techniki manualne, które w zależności od problemu będą oddziaływać na różne układy: mięśniowo-szkieletowy, wisceralny (czyli odnoszący się do pracy narządów wewnętrznych), autonomiczny, limfatyczny, emocjonalny. Fizjoterapeuta pracujący w nurcie osteopatycznym będzie zwracał uwagę na szereg dodatkowych czynników, które mają wpływ na stan pacjenta i wykorzystywał aktualną wiedzę na temat anatomii i fizjologii do rozwiązywania problemów będących przyczyną aktualnego stanu.