Przekrój metod rehabilitacji w wodzie

BAD RAGAZ RING METHOD (BRRM)

Jest metodą wykorzystywaną w reedukacji mięśniowej z zastosowaniem progresywnego oporu np. w postaci ręki terapeuty, jak również naturalnych fizycznych właściwości wody. Metoda ta używana jest biernie w stretchingu, elongacji (wydłużenia) tułowia, redukcji podwyższonego napięcia mięśniowego czy też w relaksacji. Środowisko wodne pozwala na aktywizację pacjenta w pozycjach często niedostępnych do ćwiczeń dla niego na lądzie. Poszczególne techniki tej metody nakierowane są na tułów i jego stabilizację, aktywizację prawidłowych wzorców kończyn górnych i dolnych. Wykonywane są jednostronnie, dwustronnie, symetrycznie lub asymetrycznie. Metoda ta wykorzystuje techniki i wzorce ruchowe zaczerpnięte z coraz bardziej popularnej w Polsce terapii PNF.

Zasady PNF zastosowane w metodzie BRRM

– Opór, obciążenie stosowany jest przez cały zakres ruchu. Powinien być stopniowany od maksymalnego do minimalnego w zależności od możliwości pacjenta.
– Prawidłowy chwyt lumbrykalny (fotografia powyżej) stosowany przez terapeutę może służyć między innymi: stymulacji czucia, propriocepcji (czucie głębokie), skóry, mięśni jak również może ułatwić wykonanie ruchu.

– Wzorce „pchaj”, „ciągnij” działają na struktury stawowe i zakończenia sensoryczne nerwów, aby ułatwić odruchowe rozciągnięcie mięśnia. Kompresja ułatwia stabilizację i kokontrakcję, natomiast trakcja ułatwia uzyskanie izotonicznego napięcia mięśni.

– Ułatwienie słabym mięśniom wykonania ruchu poprzez przeniesienie wzorca (ipsilateralnego lub kontralateralnego) aktywności z silnych mięśni na słabe.
– Podczas pracy dynamicznej terapeuta może ocenić możliwości ruchowe pacjenta i dostosowywać lub zmieniać zastosowany opór w każdym wzorcu ruchowym.
– Mięśnie i stawy są ćwiczone we wzorcach ruchowych, które są naturalne i funkcjonalne dla pacjenta.

METODA HALLIWICK

Nazwa metody Halliwick pochodzi od imienia szkoły dla dziewcząt w Londynie – The Halliwick School for Girls. Metodę opracował Anglik James McMilla. Twórca opierał się na naukowych podstawach hydrostatyki, hydrodynamiki i mechaniki ciała w środowisku wodnym. Jest to metoda nauki pływania i terapii w wodzie dla osób niepełnosprawnych, jak i dla zdrowych. Zajęcia prowadzone są w grupach bez używania pomocy wypornościowych. Uczestnikom asystują przeszkoleni instruktorzy.

Terapię rozpoczyna się od przystosowania psychicznego. Ważne jest pozytywne nastawienie pacjenta do zajęć w wodzie. Stosując metodę Hallwick uczy się dobrego samopoczucia i pozbycia lęku. Kolejnym etapem nauki jest bezpieczne i swobodne poruszanie się oraz przebywanie w wodzie. Terapeuci osiągają to poprzez nauczenie pacjenta kontrolowania ruchów głowy, oddychania i utrzymywania równowagi. Po przystosowaniu do środowiska wodnego i opanowaniu podstaw utrzymania równowagi, osobę poddaną terapii przygotowuje się do samodzielnego poruszania w wodzie. Zanim jednak uczestnik wykona proste ruchy napędowe dąży do umiejętności odczuwania wyporu, a także osiągania równowagi w bezruchu. W efekcie możliwe jest uruchomienie i odczucie nowego potencjału ruchowego, większego lub niemożliwego w normalnych warunkach na lądzie.

METODA WATSU

Watsu® to łagodna forma terapii wykonywana przez terapeutę w wodzie o odpowiedniej temperaturze. Łączy w sobie techniki shiatsu, elementy masażu, stretchingu i miękkiej mobilizacji stawów. Efektem terapeutycznym jednoczesnego oddziaływania na ciało właściwości fizycznych ciepłej wody i masażu, połączonych z odpowiednimi sekwencjami ruchowymi jest osiągnięcie głębokiej relaksacji.

Watsu® jest odmianą Zen Shiatsu przeniesioną do środowiska wodnego. Jest połączeniem wody i masażu shiatsu (water + shiatsu = watsu). Określane jest często jako Shiatsu w wodzie. Koncepcja ta, podobnie jak refleksologia, wykorzystuje elementy japońskiego systemu pracy na punktach leżących wzdłuż kanałów energetycznych (meridianów).

Zdjęcie główne pochodzi z tej strony.

Opracowała: Katarzyna Otulak (fizjoterapeuta)