Taśmy powięziowo-mięśniowe

Organizm ludzki posiada wewnętrzny mechanizm samoregulacji, w skład którego wchodzi też system powięzi. Zbudowany jest on z tkanki łącznej i tworzy coś w rodzaju „drugiego szkieletu”. Porównać go można tez do siatki, która otacza mięśnie, więzadła, organy wewnętrzne, naczynia krwionośne, naczynia limfatyczne i tkankę nerwową. Właściwie nie ma w naszym organizmie komórek, które nie są objęte powięziami. Powięź to włóknista tkanka, która otacza ciało pod skórą, przedziela mięśnie oraz grupy mięśniowe, dzieląc je na warstwy. Powięź tworzy integralną, nieprzerwaną, łączącą strukturę od przyczepów w wewnętrznych częściach czaszki poprzez powięzi narządów wewnętrznych do rozcięgna podeszwowego stóp. Jeśli pewien fragment tego kompleksu ulegnie uszkodzeniu lub zrostowi to można się spodziewać negatywnych skutków w odległych strukturach naszego ciała.

T.W. Myers, osteopata, posiadający ponad 25-letnie doświadczenie w pracy z ludzkim ciałem zaczął się głęboko zastanawiać nad systemem mięśniowo-powięziowym i jego strukturalnym usystematyzowaniem. Wykorzystując wcześniej zdobyte doświadczenia własne, stworzył system 12 taśm mięśniowo-powięziowych (taśm anatomicznych). Przykładową taśmą jest taśma spiralna, która przebiega przez krawędź potyliczną/wyrostek sutkowaty, – atlas/wyrostek poprzeczny obrotnika (II kręg szyjny) – m. płatowaty głowy i szyi – mm. równoległoboczny mniejszy i większy – m. zębaty przedni – m. skośny zewn. brzucha – m. skośny wewn. brzucha – naprężacz powięzi szerokiej – pasmo biodrowo-piszczelowe – m. piszczelowy przedni – podstawa 1 kości śródstopia – m. strzałkowy długi – m. dwugłowy uda – kość krzyżowa – powięź krzyżowo lędźwiowa/prostownik grzbietu – krawędź potyliczna.

Taśmy mięśniowo-powięziowe to system rozpoznawania zaburzeń w systemie mięśniowo-powięziowym oraz tworzenia skutecznych strategii terapeutycznych nakierowanych na rozwiązywanie tych problemów. Praca według tej koncepcji polega na analizie postawy i zastosowaniu technik mobilizacji powięzi w celu normalizacji napięcia mięśni i przywrócenia balansu w ciele. Zmieniając wzorce postawy i ruchu osiągamy pozostającą na długo zmianę, która pozwala pacjentom nie tylko na pozbycie się wielu dolegliwości, ale również przyniesie zmianę w wielu innych aspektach życia danej osoby.

Terapię rozpoczynamy od obejrzenia pacjenta w bieliźnie, z przodu, z tyłu i z boku. Zwracamy uwagę na wszelkie asymetrie na ciele pacjenta, oceniamy linię barków, kolców biodrowych, skrzywienia kręgosłupa, długość kończyn górnych i dolnych. Oceniamy, czy któraś okolica ciała pacjenta przesunięta jest względem innej. Po dokładnym obejrzeniu pacjenta ustalamy, które taśmy powięziowo-mięśniowe są napięte i w jakiej kolejności będziemy je rozluźniać. Jedną z najczęściej napiętych taśm anatomicznych jest taśma spiralna lewa lub prawa. Do rozluźnienia taśmy możemy wykorzystać różne techniki np.: technikę tkanek miękkich, poziometryczną relaksację mięśni, masaż klasyczny, punkty spustowe. Pamiętać jednak musimy o prawidłowej kolejności rozluźniania i jego kierunku. Rozluźnianie zawsze wykonujemy w kierunku dosercowym i rozpoczynamy od głowy, następnie szyja, tułów, brzuch, pośladki, kończyny dolne. Po zakończonej terapii dobrze jest dać pacjentowi czas na dojście do siebie, ponieważ terapia jest strasznie męcząca i obciążająca organizm (czasami pacjenci wracają do siebie dopiero po kilku dniach), ale za to terapia przynosi niesamowite efekty, sam ją stosuję u swoich pacjentów i widzę jej efekty. Dodatkowo ciekawym elementem terapii jest taping wzdłuż przebiegu taśm anatomicznych, utrzymuje on rozluźnienie mięśni po wyjściu pacjenta do domu.

Polecam terapię rozluźniania taśm powięziowo-mięśniowych, jest męcząca dla pacjenta, ale przynosi duże efekty.

Źródła:

Thomas W. Myers, Taśmy anatomiczne. Meridiany Mięśniowo-Powięziowe dla Terapeutów Manualnych i Specjalistów Leczenia Ruchem, DB Publishing, Wydanie drugie.

Autor: Michał Wojciechowski